Sual o qədər gülüncdü ki... Film sözünün yerinə istənilən sənət növünü yazsaq, sual yenə bayağılığın içində itib batacaq? Əlbəttə! Amma paradoksal səslənsə də, sual hər zaman aktualdı.
Bəşər övladı nəsnənin çərçivələrini müəyyən edir, ona uyğun sistem yaradır və nəzəriyyələri, qanunları formalaşdırır. Bu qədər də olmaz, bu ki lap ağ oldu, belə şeylər kinoya (zırta-pırta-cırta) yaraşmır, insanlar buna hazır deyil - kimi replikaların tüğyan elədiyi bir atmosferdə özünü xəyal edərək düşünmək maraqlı alınır.
Məsələn, Trier "mən nasistəm" - dediyi üçün onu urvatsız etdilər, bu gün də kimsə onun haqqında danışanda ən yaxşı halda "gijdıllaxdı da" - deməyi özünə borc bilir. (Yeri gəlmişkən, mən xəyali olaraq Trierin Hitler haqda film çəkdiyini, özünün də dediyi kimi, ona nəzakətlə yanaşdığını düşünmüşəm...)
Elə isə, yuxarıdakı sual niyə bayağı səslənsin ki? Deməli, hansısa çərçivələr var və kimsə bu çərçivələrdən çıxanda ağzını sikirlər.
Eyni məntiqlə, kimsə kommunist ideyalar üçün də eyni qəfəsi yarada, bunları filmdə göstərmək olmaz - deyə və qadağa zənciri yarada bilər. Və ya kimsə liberal dəyərlərin sənətdəki ifadəsini məqbul saymaz, ona uyğun buxov yaradar və s.
Əlbəttə, sənət heç bir halda hansısa ideoloji cərayan üçün meydan olmamalıdı. Bunun mənim üçün birmənalı həqiqət olduğunu düşünürəm və bu qaralamada o qırmızı xətti keçməməyə çalışıram. Amma sadaladığım ideyalar təkcə siyasi motivlərdən ibarət deyil axı. Həyatımızda müxtəlif formalarda bu yaşam sistemlərindən yararlanır və məişətimizdə onları tətbiq edirik.
Axı, dostlarla yeyib-içəndən sonra hesabı bərabər şəkildə bölüşürük... Ətrafımızda zərərli hesab edərək məhv etmək istədiyimiz "yararsız insanlar kontingenti" var, ifadə azadlığımızdan istifadə edir və ya bunu edə bilməyəndə hirslənirik axı. Düzdü, bayağı ideoloji manevrlər etdiyimi düşünə bilərsiz, amma ideyalar siyasi olmaqla məhdudlaşmır, lütfən, bunu danmayaq. Bəşər övladının minilliklərdir formalaşdırdığı yaşam standartları və sistemlərindən danışıram. Bu ki birbaşa dövlət formasında zühur etmədi, kiçik ailələr formasında onları yaşadıq, sınadıq, kimlərsə onu sistemləşdirdi və buyurun...
Əgər bütün bunlardan sənəti arındırmağa çalışırıqsa, deməli, onun anarxist olmasını hədəfləyirik? Beynim qarışır, üzrlü sayın...
Bu dəqiqə toparlayacam: qısası, bizim siyasi elementlər şəklində dəyərləndirdiyimiz fikirlər həm də məişətvaridi axı, elə deyil?
Elə isə, bir məsələdə razılaşırıq. Siyasi film çəkmirik. Hətta buna cəhd belə etmirik. Tamamilə sənət axtarışındayıq. Əla. Googleda şəffaf sənət yazıb axtarırıq, gözlədiyimiz heç nə çıxmır. Siyasi film çəkmirik, həyatımızın içinə nüfuz edən fikirləri anlamağa çalışırıq...
Mövzudan çox uzaqlaşmadan suallarımı verib, nöqtələyəcəm. Niyə hansısa faşistin "daxili dünyasına səyahət edib", onun içindəki nifrəti anlamağa çalışmırıq? Klassik anlamaq və sevgi ilə yanaşma zarıltısından danışmıram. Nifrətin kökünü anlamalıyıq axı, elə deyil? Niyə kommunistin, sosialistin film çəkmək haqqı olduğu qədər neo-nasist bu haqdan məhrum olmalıdı? Niyə Aki Kaurismakinin Le Havesinə baxıb İdrisin halına ağlaşma qururuq, amma hansısa nasistin mədəni bir toplumun həyatını məhv edən hansısa afrikalı, suriyalı barədə şərhlərindən qaçırıq? Niyə qəbul etmək istəmirik ki, heç də bütün mühacirlər İdris kimi deyil?
Narkotik bazarını ələ keçirərək mədəni avropalını yolundan çıxaran....
Bəli, bunlar gijləmələr və səfsətələrdi, dostlar. Sənət bəşəri və insani olmaq məcburiyyətindədi, yəqin ki. O, minilliklərin süzgəcindən keçməyən zərərli düşüncələri özündə ehtiva etməklə bizi sadəcə diksindirə bilər. Ən yaxşı halda, ürəyimizi bulandırar.
Məqsədim "faşistlər də kino çəkməlidir" - demək deyildi. Sadəcə düşünmək... Trierin yerində olub düşünmək istədim. Görəsən, Hitlerə nəzakətlə yanaşıb onu çəksə, bu ağ olardı, yoxsa növbəti Hitlerdən, məsələn elə Trump və Putindən qaçmaq üçün buna ehtiyacımız var? Bəlkə, bəzi mövzuları dondurmaqla, onları toxunulmaz edib, mütləqlər yaratmaqla, əslində, hadisəni anlamırıq? Bəlkə, Trier haqlıdı, onda necə?!
P.S. Mən kinonun, ümumiyyətlə sənətin təbliğat rolundan da danışa bilərəm, amma bu tip söhbətlər mənə ciddi gəlmir. Sənət dünyanı dəyişmək iqtidarında deyil, o, bizi dəyişə bilməz. Bizi dəyişən prosesin parçası ola bilər, amma təkbaşına hansısa faşisti humanist edə bilməz. Yaxşısı budu ki, sənət və ya sənətçi belə bir iddiada da olmasın...
Bəşər övladı nəsnənin çərçivələrini müəyyən edir, ona uyğun sistem yaradır və nəzəriyyələri, qanunları formalaşdırır. Bu qədər də olmaz, bu ki lap ağ oldu, belə şeylər kinoya (zırta-pırta-cırta) yaraşmır, insanlar buna hazır deyil - kimi replikaların tüğyan elədiyi bir atmosferdə özünü xəyal edərək düşünmək maraqlı alınır.
Məsələn, Trier "mən nasistəm" - dediyi üçün onu urvatsız etdilər, bu gün də kimsə onun haqqında danışanda ən yaxşı halda "gijdıllaxdı da" - deməyi özünə borc bilir. (Yeri gəlmişkən, mən xəyali olaraq Trierin Hitler haqda film çəkdiyini, özünün də dediyi kimi, ona nəzakətlə yanaşdığını düşünmüşəm...)
Elə isə, yuxarıdakı sual niyə bayağı səslənsin ki? Deməli, hansısa çərçivələr var və kimsə bu çərçivələrdən çıxanda ağzını sikirlər.
Eyni məntiqlə, kimsə kommunist ideyalar üçün də eyni qəfəsi yarada, bunları filmdə göstərmək olmaz - deyə və qadağa zənciri yarada bilər. Və ya kimsə liberal dəyərlərin sənətdəki ifadəsini məqbul saymaz, ona uyğun buxov yaradar və s.
Əlbəttə, sənət heç bir halda hansısa ideoloji cərayan üçün meydan olmamalıdı. Bunun mənim üçün birmənalı həqiqət olduğunu düşünürəm və bu qaralamada o qırmızı xətti keçməməyə çalışıram. Amma sadaladığım ideyalar təkcə siyasi motivlərdən ibarət deyil axı. Həyatımızda müxtəlif formalarda bu yaşam sistemlərindən yararlanır və məişətimizdə onları tətbiq edirik.
Axı, dostlarla yeyib-içəndən sonra hesabı bərabər şəkildə bölüşürük... Ətrafımızda zərərli hesab edərək məhv etmək istədiyimiz "yararsız insanlar kontingenti" var, ifadə azadlığımızdan istifadə edir və ya bunu edə bilməyəndə hirslənirik axı. Düzdü, bayağı ideoloji manevrlər etdiyimi düşünə bilərsiz, amma ideyalar siyasi olmaqla məhdudlaşmır, lütfən, bunu danmayaq. Bəşər övladının minilliklərdir formalaşdırdığı yaşam standartları və sistemlərindən danışıram. Bu ki birbaşa dövlət formasında zühur etmədi, kiçik ailələr formasında onları yaşadıq, sınadıq, kimlərsə onu sistemləşdirdi və buyurun...
Əgər bütün bunlardan sənəti arındırmağa çalışırıqsa, deməli, onun anarxist olmasını hədəfləyirik? Beynim qarışır, üzrlü sayın...
Bu dəqiqə toparlayacam: qısası, bizim siyasi elementlər şəklində dəyərləndirdiyimiz fikirlər həm də məişətvaridi axı, elə deyil?
Elə isə, bir məsələdə razılaşırıq. Siyasi film çəkmirik. Hətta buna cəhd belə etmirik. Tamamilə sənət axtarışındayıq. Əla. Googleda şəffaf sənət yazıb axtarırıq, gözlədiyimiz heç nə çıxmır. Siyasi film çəkmirik, həyatımızın içinə nüfuz edən fikirləri anlamağa çalışırıq...
Mövzudan çox uzaqlaşmadan suallarımı verib, nöqtələyəcəm. Niyə hansısa faşistin "daxili dünyasına səyahət edib", onun içindəki nifrəti anlamağa çalışmırıq? Klassik anlamaq və sevgi ilə yanaşma zarıltısından danışmıram. Nifrətin kökünü anlamalıyıq axı, elə deyil? Niyə kommunistin, sosialistin film çəkmək haqqı olduğu qədər neo-nasist bu haqdan məhrum olmalıdı? Niyə Aki Kaurismakinin Le Havesinə baxıb İdrisin halına ağlaşma qururuq, amma hansısa nasistin mədəni bir toplumun həyatını məhv edən hansısa afrikalı, suriyalı barədə şərhlərindən qaçırıq? Niyə qəbul etmək istəmirik ki, heç də bütün mühacirlər İdris kimi deyil?
Narkotik bazarını ələ keçirərək mədəni avropalını yolundan çıxaran....
Bəli, bunlar gijləmələr və səfsətələrdi, dostlar. Sənət bəşəri və insani olmaq məcburiyyətindədi, yəqin ki. O, minilliklərin süzgəcindən keçməyən zərərli düşüncələri özündə ehtiva etməklə bizi sadəcə diksindirə bilər. Ən yaxşı halda, ürəyimizi bulandırar.
Məqsədim "faşistlər də kino çəkməlidir" - demək deyildi. Sadəcə düşünmək... Trierin yerində olub düşünmək istədim. Görəsən, Hitlerə nəzakətlə yanaşıb onu çəksə, bu ağ olardı, yoxsa növbəti Hitlerdən, məsələn elə Trump və Putindən qaçmaq üçün buna ehtiyacımız var? Bəlkə, bəzi mövzuları dondurmaqla, onları toxunulmaz edib, mütləqlər yaratmaqla, əslində, hadisəni anlamırıq? Bəlkə, Trier haqlıdı, onda necə?!
P.S. Mən kinonun, ümumiyyətlə sənətin təbliğat rolundan da danışa bilərəm, amma bu tip söhbətlər mənə ciddi gəlmir. Sənət dünyanı dəyişmək iqtidarında deyil, o, bizi dəyişə bilməz. Bizi dəyişən prosesin parçası ola bilər, amma təkbaşına hansısa faşisti humanist edə bilməz. Yaxşısı budu ki, sənət və ya sənətçi belə bir iddiada da olmasın...

Comments
Post a Comment