Və bu gecə mən dərk edirəm: bəzi dəqiqələrdə ölmək istəyirsən; çünki həyatı tam aydınlığı ilə görürsən - onda da hər şey mənasını itirir. İnsan əzab çəkir, onu əhatələyən bədbəxtlik zolağı uzanıb gedir. O, çəkdiyi əzaba qatlanır, taleyinə boyun əyir. Ona hörmət edirlər. Sonra bir gün tamamilə tükəndiyini dərk edir; təsadüfən nə vaxtsa yaxın saydığı və sevdiyi dostu ilə rastlaşır. Həmin adam ona lazımincə diqqət yetirmir. Evə qayıdan insan intihar edir. Sonra hər kəsə sirr qalan acılardan, könül qırıqlığından danışırlar. İntiharın səbəbini dostun diqqətsizliyində axtarmaq daha yerinə düşərdi. Beləcə, hər dəfə dünyanı sonunadək dərk etdiyimi düşünəndə, o, məni öz adiliyi ilə sarsıdır...
Comments
Post a Comment